АДЪЕКТИВАЦИЯ

 (лат. adjectivum – сын атооч) ­башка сөз түркүмдөрүнө тиешелүү сөздөрдүн сын атоочтук милдетте колдонулушу (мис., жалпы­лоочу маани, самаган максат, ошол окуя ж. б.). А. термини көбүнесе атоочтуктарга карата кол донулат, себеби башка сөз түркүмдөрүнө кара­ганда бул процесске этиштин атоочтук форма­лары көбүрөөк дуушар болот. Айрым окумуш­туулар А‑ны сөз жасоого тиешелүү кубулуш деп эсептеп, А‑ланган лексикалык бирдиктерди сын атооч катары карашат; айрымдары аны поли­семияга тиешелүү көрүнүш катары карайт; үчүнчү бир көз караш б‑ча атоочтуктар А‑лан­байт, себеби атоочтуктар этиштин өзгөчө фор­масы эмес. A‑да сөз (же анын маанилеринин

бири) сын атоочтун маанилик ж‑a граммат. бел­гилерине ээ болот да, нерсени же кубулуштун сапат белгисин көрсөтөт. Бул алардын семан­тикасынын өзгөчөлүктөрүнө, морфемалык ку­рамына, зат атооч м‑н айкашуу жөндөмдүү­лүгүнүн бекем же бошоңдугуна ж. б. байланыш туу.